Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Σήμερα δεν μπορώ ως ποδοσφαιρόφιλος να μην εκφράσω τη χαρά μου για την πρόσληψη του μεγάλου Λουίς από την άρρωστη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: όπως οι αληθινά μεγάλοι και θάλασσα να τα κάνει, θα βάλει τη σφραγίδα του.
H εθνική Ολλανδίας έμοιαζε μάλλον με καταφύγιο για το Φαν Χάαλ. Ο άνθρωπος που οδήγησε την Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010 κόντρα στα προγνωστικά και που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τα «μωρά» των ακαδημιών του Αγιαξ, πριν πάρει τίτλους με την Μπαρτσελόνα κι ένα απίστευτο πρωτάθλημα με την Αλκμααρ, απλώς προετοιμαζόταν για την επόμενη πρόκληση. Το τι θα κάνει στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουν. είναι το γοητευτικότερο μυστήριο της νέας χρονιάς.
Δύσκολος
Είναι αλήθεια ότι έχει έναν δύσκολο χαρακτήρα. Ο Ζιοβάνι ξεφυσούσε όταν άκουγε το όνομά του, ο Ριβάλντο έλεγε ότι είναι τρελός. Οταν πήγε στη Γερμανία, μετά τη δικτατορική παρουσία στην Αλκμααρ, τους πρώτους δύο μήνες τσακώθηκε με τον Ριμπερί (για ένα διάστημα τον είχε στείλει να προπονείται μόνος του) και τον σταρ τότε Γκόμες.
H εθνική Ολλανδίας έμοιαζε μάλλον με καταφύγιο για το Φαν Χάαλ. Ο άνθρωπος που οδήγησε την Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010 κόντρα στα προγνωστικά και που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τα «μωρά» των ακαδημιών του Αγιαξ, πριν πάρει τίτλους με την Μπαρτσελόνα κι ένα απίστευτο πρωτάθλημα με την Αλκμααρ, απλώς προετοιμαζόταν για την επόμενη πρόκληση. Το τι θα κάνει στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουν. είναι το γοητευτικότερο μυστήριο της νέας χρονιάς.
Δύσκολος
Είναι αλήθεια ότι έχει έναν δύσκολο χαρακτήρα. Ο Ζιοβάνι ξεφυσούσε όταν άκουγε το όνομά του, ο Ριβάλντο έλεγε ότι είναι τρελός. Οταν πήγε στη Γερμανία, μετά τη δικτατορική παρουσία στην Αλκμααρ, τους πρώτους δύο μήνες τσακώθηκε με τον Ριμπερί (για ένα διάστημα τον είχε στείλει να προπονείται μόνος του) και τον σταρ τότε Γκόμες.
Εστειλε επίσης σπίτι του τον Τόνι, πρώτο σκόρερ της ομάδας τότε. Ο Λουίς δεν αντέχει να βλέπει παίκτες που παίζουν μόνο όταν έχουν την μπάλα στα πόδια τους. Ειδικά με τον Ριμπερί ο Ολλανδός συχνά τρελαινόταν: κάποτε έφυγε και από τον πάγκο δυσφορώντας για την επιμονή του Γάλλου να ντριμπλάρει, ενώ είχε δύο συμπαίκτες ελεύθερους. Οταν ο Φαν Χάαλ έφυγε είναι αλήθεια ότι παίκτες σαν τον Ριμπερί ένιωσαν απελευθερωμένοι κι έκαναν σπουδαίες σεζόν: αλλά κανείς δεν τους έμαθε ποτέ περισσότερα.
Σκληράδα
Διαβάζω ότι στη Μάν. Γιουν. θα 'χει μαζί του ένα μικρό σχετικά τιμ: έναν βοηθό, έναν εργοφυσιολόγο, σίγουρα τον Ράιαν Γκιγκς, ίσως τον Κλάιφερτ, σίγουρα δύο γυμναστές -για τον Φαν Χάαλ είναι λίγοι! Στην Μπάγερν είχε πάει με εννιά συνεργάτες (!) και στον Αγιαξ και στην Μπάρτσα είχε κάποτε έξι βοηθούς: όλοι έγιναν προπονητές! Στο τιμ του υπάρχει πάντα ο προσωπικός του υπεύθυνος επικοινωνίας -τον έχει και στην εθνική Ολλανδίας. Ο Φαν Χάαλ λέει ότι «στο ποδόσφαιρο πλέον ο προπονητής δεν είναι παρά ο επικεφαλής μιας ομάδας, ο διοικητής της και όχι ο αποκλειστικός της υπεύθυνος». Ισως ο Ολλανδός να αλλάξει λίγο στρατηγική.
Στην Μπάγερν το πιο μεγάλο του πρόβλημα ήταν τα επεισόδια μεταξύ των συνεργατών και των ποδοσφαιριστών που ήταν συνηθισμένοι σε άλλους ρυθμούς. Ο Φαν Χάαλ, που είχε φτάσει γι’ αυτό τον λόγο ένα βήμα από την έξοδο μετά από δυο μήνες δουλειάς, είχε πει στον Μπεκενμπάουερ ότι «δεν κάνω δημόσιες σχέσεις με τους παίκτες». Αν χαίρομαι για την πρόσληψή του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι γιατί του αξίζει να δουλέψει σε έναν αγγλικό σύλλογο, όπου ο προπονητής κάνει σχεδόν ό,τι γουστάρει! Αυτή την πολυτέλεια την είχε μόνο στον Αγιαξ και στην Αλκμααρ, όπου όμως προπονούσε πιτσιρίκια.
Πειράματα
Πιστεύω πως όποιος παρακολουθεί τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα πλήξει: με τον Φαν Χάαλ το μόνο δεδομένο είναι η σκληρή δουλειά - όλα τα άλλα αρχίζουν από την αρχή. Στην Μπάγερν αυτός καθιέρωσε ως βασικό τότε φορ τον εικοσάχρονο Μίλερ, αφήνοντας στην άκρη τον Τόνι αρχικά και τους Γκόμες και Κλόζε στη συνέχεια. Αυτός μετέτρεψε σε στόπερ τον αμυντικό χαφ Ντε Μικέλις. Αυτός γύρισε στη μεσαία γραμμή (ως εσωτερικό μέσο) τον Σβαϊνστάιγκερ, που γκρίνιαζε γιατί στην εθνική Γερμανίας έπαιζε σαν εξτρέμ: αν κάνει τα μισά από αυτά τα πειράματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα μιλάμε για μια νέα ομάδα.
Θέλω επίσης να δω ποιες θα είναι οι νέες του τακτικές καινοτομίες. Στον Αγιαξ έπαιζε 3-4-3 (σε κάθετη διάταξη, τρεις αριστερά, τέσσερις στον άξονα και τρεις δεξιά) αλλά όταν πέρασε από την Μπαρτσελόνα υποτάχθηκε στο 4-3-3, και τις παραλλαγές του. Ωστόσο επειδή πιστεύει πως το ποδόσφαιρο είναι πάνω απ’ όλα νοοτροπία παίρνει πάντα τα υπερβολικά ρίσκα του. Θυμάμαι όταν απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» με την Μπάγερν έπαιξε κάτι που θα το περιγράφαμε ως 4-1-5 (!), αφού μπροστά από την τετράδα της άμυνας και τον αμυντικό χαφ, υπήρχαν ο Σβαϊνστάιγκερ, ο Ρόμπεν, ο Μίλερ (αρχικά και ο Γκόμες στη συνέχεια), ο Ριμπερί και ο Ολιτς!
Λεφτά
Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διαβάζω θα του δώσουν να ξοδέψει 150 εκατ. ευρώ: αυτό είναι πρόβλημα. Με τα μεγάλα μπάτζετ πάντα βραχυκυκλώνει: χρόνο χρειάζεται. Να δούμε πόσο θα έχει.
Λεφτά
Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διαβάζω θα του δώσουν να ξοδέψει 150 εκατ. ευρώ: αυτό είναι πρόβλημα. Με τα μεγάλα μπάτζετ πάντα βραχυκυκλώνει: χρόνο χρειάζεται. Να δούμε πόσο θα έχει.
Πηγή: sportday