Στέλιος Καντώνιας

Γ. Μητσιμπώνας, Σ. Καντώνιας, Β. Καραπιάλης

Ο Πρόεδρος που έφερε το Πρωτάθλημα

Ο Κ. ΦΟΛΛΑΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΤΕΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ ΤΟΥ ΣΤ. ΚΑΝΤΩΝΙΑ. Ο ΤΙΤΛΟΣ, ΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ, Ο ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.

«Πρόεδρε, το πήραμε! Για σένα, για τον αδερφό σου, για τη Λάρισα»! Ήταν Πρωτομαγιά του 1988, λίγο μετά τη νίκη της ΑΕΛ επί του Ηρακλή (1-0) που χάρισε το Πρωτάθλημα στους «βυσσινί» και στο σπίτι του Στέλιου (από το Αστέριος, όχι το Στυλιανός) Καντώνια συνέρρεαν οι παίκτες της Λάρισας για να δουν τον αγαπημένο τους πρόεδρο και να του αφιερώσουν τον τίτλο.

Το έμφραγμα

Ο Καντώνιας, ο οποίος ήταν ο ηγέτης της ομάδας που έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σήκωνε τον δικό του προσωπικό «σταυρό» εκείνο το διάστημα και δεν μπορούσε να δει από κοντά τα παιχνίδια της ΑΕΛ. Είχε υποστεί έμφραγμα και αρχικά έμεινε καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου, ενώ από το τέλος του 1987 ανάρρωνε στο σπίτι του. Τους αγώνες δεν τους παρακολουθούσε και τα αποτελέσματα τα μάθαινε μετά το τέλος τους! Άλλες φορές χαιρόταν άλλες του… κοβόταν τα πόδια (όπως ο ίδιος είχε πει μετά την ήττα στη Λιβαδειά)!

Οι πανηγυρισμοί της Πρωτομαγιάς του ‘88

Εκείνη την ημέρα, όμως, την περίμενε με αγωνία. Και από τη στιγμή που όλα πήγαν καλά στη συνάντηση με τον Ηρακλή και η ΑΕΛ στέφθηκε πρωταθλήτρια, το σπίτι του Καντώνια αποτέλεσε ένα από τα κέντρα των πρώτων πανηγυρισμών. Οι γιατροί φώναζαν και ζητούσαν ηρεμία και όχι συγκινήσεις αλλά και εκείνοι ήξεραν πώς δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον πρόεδρο, που γλέντησε με την καρδιά του και ξενύχτησε μαζί με παίκτες και φιλάθλους.

Η αρχή, το 1979

Ήταν το επιστέγασμα της προσπάθειας που είχε αρχίσει από τον Στέλιο Καντώνια και τον αδερφό του Αντώνη, οι οποίοι το 1979 απέκτησαν την πλειοψηφία των μετοχών της νεοσύστατης ΠΑΕ. Η Λάρισα δεν θα μπορούσε να σταθεί πιο τυχερή αφού από πίσω της είχε την κορυφαία εταιρία κλωστοϋφαντουργίας «Βιοκαρπέτ», γεγονός που της επέτρεπε να διαθέτει σοβαρή και στιβαρή διοίκηση και να αποφύγει παγίδες, όπως τη μετατροπή σε… δορυφόρο άλλης ΠΑΕ.

Συνεχιστής του οράματος

Ο Στέλιος Καντώνιας μπήκε στο ΔΣ της ΠΑΕ μόλις το 1986 -στις 13 Ιουνίου- και ανέλαβε την προεδρία θέλοντας να συνεχίσει την παράδοση και το όραμα του αδερφού του, που είχε φύγει από τη ζωή. Στόχος -και των δύο- ήταν να φτιάξουν μια ομάδα με παιδιά από τη Λάρισα. Αυτή η ομάδα όχι μόνο δημιουργήθηκε, έπειτα από σκληρή προσπάθεια αλλά έφτασε και στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας έναν άθλο. Ο Στέλιος Καντώνιας κατάφερε να γίνει ο ηγέτης της λαρισινής «επανάστασης» που έφερε την ΑΕΛ στην κορυφή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, κατακτώντας το Πρωτάθλημα του 1988. Σε αντίθεση με τον αδερφό του, εκείνος είχε την τύχη να δει τη Λάρισα πρωταθλήτρια.

«Ο δεύτερος πατέρας μας»

Η πρώτη του κίνηση όταν ανέλαβε, ήταν να επαναφέρει στην τεχνική ηγεσία τον Γιάτσεκ Γκμοχ. Η πρώτη χρονιά δεν πήγε καλά αλλά δεν πτοήθηκε και δεν σταμάτησε να ονειρεύεται. Και την επόμενη περίοδο ήρθε η πλήρης δικαίωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, κατάφερε –μαζί με τους συνεργάτες του- να συσπειρώσει όλους τους Λαρισαίους και να τους κινητοποιήσει στο γνωστό θέμα Τσίγκοφ κερδίζοντας –στο τέλος- και αυτή τη μάχη.

Αυτό, όμως, που οι παίκτες θυμούνται από τον Καντώνια είναι πως βρισκόταν πάντα κοντά τους. Πολλοί ποδοσφαιριστές τον πλησίαζαν (και τους συνεργάτες του), του εξέθεταν τα προσωπικά, τα οικογενειακά τους προβλήματα και ο Καντώνιας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τα επιλύσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βασίλης Καραπιάλης αλλά και ο Μιχάλης Ζιώγας τον χαρακτήρισαν «δεύτερο πατέρα μας» (με δηλώσεις τους στην «Ελευθερία»).

Δεν πούλησε

Η διοίκηση Καντώνια αντιστάθηκε στις προτάσεις άλλων ομάδων για την παραχώρηση αστεριών του συλλόγου, κάτι που ο ίδιος θεωρούσε ως ένα από τα μυστικά της επιτυχίας. Μεταξύ άλλων κράτησε τους Καραπιάλη, Βαλαώρα και Μητσιμπόνα παρά το… στρίμωγμα του ΠΑΟΚ για τον τελευταίο. «Δεν θα πας πουθενά», του είπε ο Καντώνιας και στο τέλος δικαιώθηκε.

«Δεν θα είχα φύγει αν…»

Ωστόσο, μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, ο Καντώνιας θέλησε να αποχωρήσει. Μεταξύ άλλων, δεν είχε τη στήριξη που επιθυμούσε ακόμη και από τον κόσμο: «Το λέω με μεγάλη λύπη ότι εμείς τέτοια στήριξη (σ.σ. όπως έχει τώρα η ΑΕΛ) δεν την είχαμε πάντα. Αν, για παράδειγμα, οι φίλαθλοι είχαν τότε τη συμπεριφορά που έχουν οι ”Μόνστερς”, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα είχαμε φύγει ποτέ από την ομάδα», είχε πει στο «Goal».

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1988 ο όμιλος Βιοκαρπέτ αποφάσισε να εκχωρήσει τις μετοχές στον δήμο αλλά η πρόταση δεν έγινε δεκτή από τη δημοτική αρχή. Στις 11 Δεκεμβρίου η διοίκηση παραιτήθηκε και στις 5 Ιανουαρίου εξελέγη νέο ΔΣ με επικεφαλής τον Σίμο Παλαιοχορλίδη. Στις 14 Μαρτίου 1990, 7.000 μετοχές της Βιοκαρπέτ πουλήθηκαν στον όμιλο Σαμαρά και ο τελευταίος ανέλαβε την προεδρία της ΑΕΛ, που έμπαινε στα «πέτρινα χρόνια»…

Κοντά στην ομάδα

Ο Καντώνιας παρακολουθούσε, έστω και διακριτικά την ΑΕΛ, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ ενεργά. Ήταν όμως κοντά. Συμπαραστάθηκε στο αίτημα για τη δημιουργία του γηπέδου, υπογράφοντας και τη σχετική έκκληση των «Monsters», όταν τα πράγματα ήταν ακόμη δύσκολα, ενώ ήταν παρών στην παρουσίαση του νέου γηπέδου στα μέσα Μαΐου.

Χορηγός σε πολλές ομάδες της Λάρισας

Δεν σταμάτησε στιγμή να στηρίζει τον Λαρισινό αθλητισμό και είχε γίνει χορηγός σε αρκετές ομάδες, που ζήτησαν τη βοήθειά του. Την έδινε απλόχερα. Ο κόσμος τον εκτιμούσε και ακόμη και τώρα όταν τον συναντούσαν στον δρόμο, τον χαιρετούσαν και μοιράζονταν μνήμες μαζί του από το ένδοξο 1988.

Από χθες, η μεγαλύτερη μορφή σε επίπεδο διοίκησης της ΑΕΛ, δεν είναι ανάμεσά μας. Η καρδιά του, τελικά, δεν άντεξε, γεγονός που βύθισε τη Λάρισα στο πένθος. Ωστόσο, ποτέ και κανένας δεν πρόκειται να τον ξεχάσει. Άπαντες, θα θυμούνται τον οραματιστή πρόεδρο της πρωταθλήτριας, που ηγήθηκε της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής επανάστασης στην Ελλάδα…

Άρθρο από τον Κώστα Φόλλα
στο  Sportdog.gr (24/07/2010)